Back to the rave days – 29 november: Zesde editie van Kortsluiting in de Hall of Fame grijpt terug op de jaren 90
Op 29 november vindt in de Hall of Fame de zesde editie van Kortsluiting plaats. Deze dansavond trekt elke editie meer publiek, maar onderscheidt zich door de relaxte sfeer en het diverse publiek. Een interview met de mannen achter Kortsluiting: Joost Schalken (31), Jimmy van der Zanden (32) en Maurice Dumont (49).
Waar zijn de rave days voor jullie begonnen?
Maurice: Begin jaren 90 was ik eigenlijk vooral bezig met gitaarbandjes, maar door platen van Underworld, Leftfield en The Prodigy werd dance ook een serieus te nemen genre. Ook in Fenix en Sirkel, dé alternatieve danstenten in Sittard, waar ik op school zat, werd steeds meer dance tussen de gitaarbandjes gedraaid. En als we dan na het stappen thuis kwamen, keken we The Party Zone en The Chill Out Zone op MTV. Dat was in de jaren dat MTV nog om muziek draaide, en ’s nachts kwam daar behoorlijk vage, maar toffe elektronische muziek voorbij. Als je in Limburg naar een rave ging, werd er happy hardcore of Thunderdome-muziek gedraaid, daar vond ik niks aan. Pas toen ik in Tilburg ging studeren, kwam ik op underground dansfeestjes in leegstaande fabriekshallen, waar ze goede techno en jungle draaiden. En op Lowlands was er ook in de jaren 90 al een danstent, waar tot diep in de nacht goede, stevige dance werd gedraaid.
Joost: Voor mij is het in 2013 begonnen. Mijn eerste festival, ‘Kindergarten’, was in het Leijpark hier in Tilburg. Dat bestaat al lang niet meer, maar daar begonnen wel de eerste techno-feestjes voor mij.
Jimmy: Voor mij begonnen de rave days bij de eerste feestjes van Draaimolen. Daarvoor was elektronische muziek meer iets wat voorbij kwam op een stapavond,maar een volledig feest of festival bracht mij de nieuwsgierigheid die ik zocht. Vanuit die belangstelling bezocht ik meer elektronische festivals en optredens en ontdekte ik het publiek wat hier op af komt. De vrijheid en diversiteit die deze mensen met zich meebrachten, vond ik bijzonder en werd onderdeel van mijn eigen sociale behoeftes.
Hoe zouden jullie de sfeer omschrijven van Kortsluiting?
Jimmy: We willen een plek zijn waar je nieuwe mensen ontmoet, mensen die je misschien nog niet kent, met liefde voor muziek, en dan samen mee de nacht in gaat. Laagdrempelig en divers. Niet zo’n feestje waar het alleen draait om zien en gezien worden, grote namen, die een hoop poen kosten, maar gemaakt vanuit liefde, mensen uit de lokale scene of net daarbuiten, met diezelfde liefde voor muziek die die liefde willen delen met een publiek.
Maurice: Het toffe is natuurlijk: we zitten in de foyer van de Hall of Fame, met een industriële uitstraling die doet denken aan die oude illegale feestjes op industriegebieden, in oude fabriekspanden. Die feeling heeft de Hall ook. Joost: Voor mij is het ook wel een beetje het rauwe randje: ongepolijst en laagdrempelig, dat het niet uitmaakt wie je bent, maar dat iedereen gewoon samenkomt voor de muziek en om te dansen en dat het geen reet uitmaakt waar je door de week mee bezig bent, of wie je bent.
Jimmy: Dat is wel waar wij voor staan, ja, vooral ook een niet-commercieel tintje, niet te veel poespas, gewoon puur. Wat wij elke editie tot nu toe hebben gedaan, is samenwerking zoeken met andere mensen die uit een andere scene komen. Dus een dj uitnodigen die zelf ook andere feesten geeft. We hebben al samengewerkt met Impload, en 29 november hebben we Pyne als headliner, die zelf eerder feesten als GO! en U’Kay organiseerde.
Maurice: Dus we proberen verschillende subculturen met elkaar te verbinden, zodat je bekende mensen tegenkomt, maar ook nieuwe mensen ontmoet.
En wat gaan we deze editie van Kortsluiting terugzien en horen van de rave
days?
Joost: de muziek die toen is gemaakt, maar vooral ook nieuwe muziek die is gebaseerd op die tijd, zeg maar. Ikzelf ga vooral terug naar de echte nineties house en tech house met her en der uitstapjes. En we hebben Desperate Housewijf (ook bekend als Pham de la Crème), die wat meer de technohoek opzoekt. Maurice: Ik weet nog niet precies wat ik ga draaien, maar inderdaad een mix van authentieke 90’s en nieuwere muziek die daarop teruggrijpt. Van Pyne weet ik dat hij zeker wat oude UK hardcore en piano rave gaat draaien, met waarschijnlijk ook een dubstep- en garage-sausje. Dus ja, dat wordt gewoon heel vet. Er zit ook gewoon echt een goede opbouw in de avond, van relaxed naar, naar, nou ja, gas erop, dus we gaan wel genoeg de energie opzoeken, zeker tegen het einde van de avond.
Hoe zijn jullie erop gekomen om dit op deze manier te doen, dit te organiseren?
Maurice: Kortsluiting is ontstaan in de coronatijd. Voor corona zaten we alle drie in een los-vast dj-collectief, Telg. We organiseerden feesten op onverwachte plekken, dus soms bij iemand thuis, in een studentenhuis, de meubels aan de kant, dj set en koelkast met bier erin. Een soort guerillafeestjes, die ook al de sfeer van illegale housefeestjes opriepen. Door corona is dat een beetje doodgebloed. De groep viel ook een beetje uit elkaar, maar we wilden toch weer verder, en tegelijk die spirit van doe het zelf vasthouden. We konden tijdens corona een feest geven in, of eigenlijk naast, de Hall of Fame, op een moment dat er even wat meer ruimte was. Het was buiten, iedereen moest op de grond blijven zitten, maar er hing een geweldige sfeer! Dus dat was de opmaat naar meer edities..
Jimmy: Het verschil is nu dat we wel een vaste locatie hebben, waar de faciliteiten al geregeld zijn. Voor die Telg-feestjes moesten we alles zelf regelen, elk biertje moesten we zelf inkopen, zelf licht en geluid regelen. Maar nu met de Hall of Fame worden we op een aantal vlakken helemaal ontlast en kunnen we ons richten op het op een legale manier neerzetten van een mooi feest. Joost: Met Telg werkten we met een heel breed scala aan genres, Bijvoorbeeld ook
wereldmuziek, experimenteel, soundscapes, ligconcerten. Bij Kortsluiting ligt de focus, zoals de naam al doet vermoeden, op elektronische genres, en vooral heel erg dansbaar!
Hoe onderscheidt Kortsluiting zich van andere feestjes in hetzelfde genre?
Jimmy: Nou, ga ze maar zoeken, andere feestjes met dezelfde muziek! Hier in Tilburg heb je niet echt iets vergelijkbaars… Ik denk dat het onderscheid vooral is dat wij, in de eerste plaats vanuit liefde voor de muziek programmeren en niet per se omdat iets populair is. Om goede dj’s de ruimte te geven om iets moois neer te zetten en niet per se omdat iemand een hit heeft of op een festival een paar mooie sets heeft gedraaid
Joost: We focussen op het ongedwongene, het vooral niet te veel opblazen van dingen, zeg maar, een bepaalde authenticiteit. Ik denk dat we tot nu toe altijd wel het concept heel strak hebben gehouden van ja, we willen niet commercieel worden door gewoon dingen doen die we zelf vet vinden en die proberen over te dragen. En ja, het kan zijn dat je daar misschien een minder grote groep mensen mee bereikt, maar we willen juist wel dat pure concept blijven uitstralen, dus ook alleen mensen op een feestje hebben die het ook echt tof vinden, niet alleen om maar hard te komen gaan.
Maurice: Het is niet loei hard, het is niet stampvol, het is relaxed en het is niet opgefokt, maar iedereen is wel happy, er wordt gedanst en er is wel een bepaalde
euforie. We trekken een divers publiek en dat zorgt ook voor een bepaalde veiligheid. Je kunt jezelf zijn. Het is kortom het feest waar we zelf naar op zoek waren. Dat hebben we nu dan maar zelf georganiseerd.
